مقیاس زیر بر اساس نظریه امید اسنایدر، مقیاسی است که امید فرد را به عنوان یک ویژگی شخصیتی نسبتاً ثابت ارزیابی می کند. به عقیده اسنایدر (2000) امید، نوعی روند فکری و دارای دو جزء تفکر عامل (اراده های هدفمند) و مسیرها (طرح های هدفمند) است و هر دو بعد از طریق رفتارهای هدفمند در تشکیل و تعیین میزان امید ضروری و موجب سازگاری و سلامت جسمی و روانی است.