در روش های کلاسیک طراحی سیستم های کنترل، سیستم های تحت کنترل اغلب یک ورودی و یک خروجی هستند. سیستم های کنترل کلاسیک با بکارگیری فیدبک خروجی و استفاده از جبران سازهای دینامیکی ، با روش سعی و خطا و تجربه مهندس طراح ، طراحی می گردند . هدف در این طراحی ها بدست آوردن مکان های مناسب قطب های غالب جهت تضمین فرارفت ، زمان نشست ، فرکانس طبیعی مناسب و غیره است . علاوه بر مسائل مطرح شده ، کاهش حساسیت به تغییرات پارامترها ، اغتشاشات و دقت حالت ماندگار قابل قبول از اهداف طراحی هستند. در طراحی فیدبک حالت ، محدودیت تعداد ورودی های سیستم وجود ندارد لیکن برای سیستم های بزرگ با چند ورودی و در سیستم های عملی بکارگیری نرم افزار ساده ای جهت انجام محاسبات الزامی خواهد بود.
چکیده مطالب
پیشگفتار
فصل اول: تقویت کننده عملیاتی
مقدمه
1-1- پایانه های آپ امپ
1-2- آپ امپ ایده آل
1-3- تحلیل مدارهای دارای آپ امپ ایده آل – آرایش وارونگر
1-4- کاربردهای دیگر آرایش وارونگر
1-5- آرایش ناوارونگر
1-6- اثر محدود بودن حلقه باز و پهنای باند بر عملکرد مدار
1-7- عملکرد سیگنال بزرگ آپ امپ ها
1-8- مشکلات DC
فصل دوم: شبیه سازی سیستم
مقدمه
2-1- تابع تبدیل سیستم
2-2- فضاهای فضای حالت سیستم
2-3- SIMULINK
فصل سوم: کنترل مدرن
مقدمه
3-1- فضای حالت
3-2- پایداری
3-3- سیستم های کنترل خطی فیدبک حالت
3-4- کنترل پذیری و رویت پذیری
3-5- رویت گر
فصل چهارم: بررسی سیستم با استفاده از کنترل کننده فیدبک حالت و رویتگر
مقدمه
4-1- کنترل پذیری و رویت پذیری
4-2- فیدبک حالت
4-3- شبیه سازی سیستم با فیدبک حالت
منابع و مآخذ