واحد تقطیر Crude Distillation Unit (واحد 100 ): پالایش نفت خام از مرحله فیزیکی تقطیر آغاز می شود. پس از جدا کردن نمکها و اسیدها، هیدروکربنهای باقیمانده را پالایش می کنند، یا به عبارتی به وسیله فرآیندی به نام تقطیر جزء به جزء (Fractional Distillation) به مخلوطهایی با دماهای جوش تقریبا یکسان جدا می کند. این کار در ستونی بنام ستون یا برج تقطیر انجام می گیرد. در آغاز نفت تا دمای حدودC ° 400 در کوره گرم شده و سپس وارد ستون می شود. معمولا در داخل ستون به فواصل معین سینیهایی قرار داده شده که امکان جداسازی هر چه بهتر هیدروکربنها را فراهم می آورد.
امروزه
در پالایشگاههای مدرن به منظور دستیابی به بیشترین مقدار جداسازی ترکیبات مورد
نظر تقطیر به دو صورت تقطیر در فشار جو (Atmospheric Section) و تقطیر در خلاء (Splitter & Vacuum section) انجام می شود. ستونهای تقطیر مرسوم
حدود 30 متر ارتفاع دارند. (ستون تقطیر در جو پالایشگاه تبریز 64 متر ارتفاع دارد)
درون ستون هیدروکربنهایی که ملکولهای کوچکتری دارند (برش های با دمای جوش کمتر)
به اندازه کافی انرژی گرمایی به دست آورده و به بالای ستون می روند و در ادامه
مخلوط هیدروکربنها با محدوده دمای جوش مشابه به ترتیب از سینیهای مختلف برج خارج
می شوند که به کدام یک برش نفتی گویند. موادی که در ته برج باقی مانده و دمای جوش
آنها از C ° 370 بیشتر است دیگر
تبدیل به بخار نمی شوند و به شکل مایعی غلیظ بنام ته مانده از پایین برج بیرون کشیده
می شوند. فرآورده بالای برج برش ساده و بسیار سبکی از نفت خام است که به طور عمده
از دو گاز پروپان و بوتان تشکیل شده است که گازهای مایع شده نفتی (Liquefied
Petroleum Gas) LPG نامیده میشوند وبه منظور ذخیره سازی وحمل و نقل
برای مصارف خانگی وغیره آنها را تحت فشار به حالت مایع در می آورند.