بسیاری از سازمانهایی که مستعد به زوال و نابودی هستند، برای تامین نیازهای آینده خود به مدیران، برنامه ای ندارند و امور را به دست حادثه و زمان می سپارند و در رویارویی با مسائل به صورت منفعلانه برخورد می کنند. اینگونه سازمانها را می توان سازمانهای آینده بین نامید. برخی دیگر از سازمانها برای تامین نیازمندیهای آینده مدیریتی خود، اقدام به جذب و بهرهگیری از مدیران و نیروهای مستعد بیرونی بدون توجه به منابع درون سازمانی می کنند.