ازدواج ارتباط مشروع بین زن و مرد است و ریشه آن به آفرینش انسان باز میگردد و آثاری ماندگار بر زندگی آنان می گذارد. حفظ نسل بشر، سلامت فردی و اجتماعی، فراهم سازی زمینه کمال انسانی و... از ثمره های ازدواج است. دین اسلام برای این مهم حد و مرز خاصی را مشخص نموده است که فراروی از این حد و مرز موجب از هم گسیختن شاکله خانواده ها و بی نظمی در اجتماع خواهد شد. برخی زنان و مردان تا ابد بر هم حرام اند؛ یعنی ازدواج آنان با یکدیگر ممنوع دانسته شده است. فقه امامیه و فقه زیدیه به عنوان دو فرقه مطرح در میان مذهب شیعه، در مورد این نوع حرمتها با هم اختلافات و اشتراکاتی دارند. حرمت ناشی از ارتباط نَسَبی ارتباط ناشی از ازدواج شرعی، ارتباط غیرشرعی، نسب ناشی از تلقیح مصنوعی، طالق نهم، ارتباط نامشروع با زن شوهردار، عملکرد شنیع و... در فقه و حقوق شیعه وجود دارد که از مشترکات فقه امامیه و زیدیه است. از سوی دیگر حرمت ناشی از ارتباط سببی همچون مصاهرت، رضاع با رعایت شرایط خاص آن، لعان و ارتباط نامشروع جنسی از مسلمات فقه امامیه است که فقه زیدیه در این زمینه با فقه امامیه تفاوتهایی دارد. در این عرصه، حقوق مدنی ایران که برگرفته از فقه امامیه است، قدری با حقوق مدنی کشور یمن که تحت تاثیر فقه زیدیه میباشد، تفاوت دارد.
فهرست مطالب:
طرح مسئله
تبیین مختصّات فقه امامیه و زیدیه
تبیین جایگاه ازدواج در فقه امامیه و زیدیه
معناشناسی حرمت ابدی
موارد حرمت ابدی ازدواج در گستره فقه امامیه و زیدیه
1. حرمت ناشی از ارتباط نسبی
1.1 نسب ناشی از ازدواج شرعی
2.1 نسب غیرشرعی
3.1 نسب ناشی از تلقیح مصنوعی
2. حرمت ناشی از ارتباط سببی
1.2 حرمت ناشی از مصاهرت
2.2 حرمت ناشی از رضاع
3. حرمت ناشی از غیر ارتباطات خویشاوندی سایر محرمات
1.3 لعان
2.3 طالق نهم
3.3 ارتباط نامشروع جنسی
4.3 عملکرد شنیع
5.3 حالت احرام
6.3 عقد نکاح
1.6.3 .عقد با زن عدّه دار
2.6.3 عقد با زن شوهردار
7.3 افضاء
نتیجه
فهرست منابع