تعامل رابطه والد-کودک به چگونگی روابط هیجانی و روانشناختی والد و کودک با یکدیگر اطلاق می شود (ومبولت، گیبسون ، حاجبی، 1382). کیفیت این ارتباط، بر روی رفتار، رشد هیجانی، عملکرد تحصیلی و رشد اجتماعی اثر گذار است (دریکسول، و پیانتا ، 2011). تعامل مثبت به درجه کیفیت رابطه، از جمله پاسخگویی و حساسیت والد نسبت به نیازهای کودک، تماس فیزیکی که والد و کودک باهم دارند، اعتمادی که بین آنها برقرار می شود و پیش بینی رفتار و گرمی والد اشاره دارد ( ابارشی، 1388).
تعریف عملیاتی تعامل مثبت کلی والد- کودک: تعامل مثبت کلی والد- کودک در این پژوهش به وسیله نمره کل مادر، در مقیاس رابطه والد- کودک پیانتا (CPRS) تعیین می شود.
مقیاس رابطه والد- کودک (CPRS)
این مقیاس توسط پیانتا برای اولین بار در سال 1394 ساخته شد و شامل 33 ماده است که ادراک والدین را در مورد رابطه خود با کودکشان را مورد سنجش قرار می دهد. این پرسشنامه توسط طهماسیان و خرم آبادی (1386) ترجمه و روایی محتوی آن نیز توسط متخصصان ارزیابی شد (ابارشی، 1388). این مقیاس شامل حوزه های تعارض (17 ماده)، صمیمیت (10 ماده)، وابستگی (6 ماده)، و رابطه مثبت کلی (مجموع تمام حوزه ها) می باشد (عابدی شاپور آبادی و همکاران، 1391). تعارض جنبه های منفی رابطه مانند کشمکش با یکدیگر، عصبانی شدن نسبت به یکدیگر، نافرمانی و عدم پذیرش مهار و غیر قابل پیش بینی بودن را در بر می گیرد (خداپناهی و همکاران، 1391).
مقیاس زیر بر اساس نظریه امید اسنایدر، مقیاسی است که امید فرد را به عنوان یک ویژگی شخصیتی نسبتاً ثابت ارزیابی می کند. به عقیده اسنایدر (2000) امید، نوعی روند فکری و دارای دو جزء تفکر عامل (اراده های هدفمند) و مسیرها (طرح های هدفمند) است و هر دو بعد از طریق رفتارهای هدفمند در تشکیل و تعیین میزان امید ضروری و موجب سازگاری و سلامت جسمی و روانی است.
این پرسشنامه معتبر بر مبنای مدل نیفه(2001) که اصلاح شده مدل گاه(1997) میباشد جهت سنجش و اندازهگیری یادگیری سازمانی بکار می رود و شامل31 گویه است.
ابعاد مطروحه در این پرسشنامه شامل:
چشم انداز مشترک
فرهنگ سازمانی
کار و یادگیری گروهی
اشتراک دانش
تفکر سیستمی
رهبری
مهارت و توسعه شایستگی های کارکنان