کاراته، ورزشی است که در آن از حرکات دست و پا در کاتا (فرم)، کمیته (مبارزه) و کیهون استفاده میشود و نیز ورزشی رزمی است که باید به صورت مکرر حرکات تکرار شود.
کاراته در لغت به معنای فن ضربه زدن یا هنر مبارزه با دست خالی است (کارا: هنر جنگیدن و ته: دستان خالی). اولین بار کاراته در جزیره اوکیناوا توسط روستاییانی که طبق قوانین حاکم اجازه استفاده از سلاح (برای دفاع از خود) را نداشتند، شکل گرفت. آنها با الهام از هنر جنگی قدیمی در کشور چین توانستند روش جدیدی بوجود آورند و به عوض در دست گرفتن اسلحه، از دست ها و پاهایشان استفاده کردند. بتدریج با عدم نیاز به استفاده از این شیوه برای دفاع از خود، این وسیله دفاعی به یک «هنر» تبدیل شد و آنرا هنر یا ورزش رزمی نامیدند. هنر کاراته به سرتاسر دنیا رسید و اکنون چند سبک مهم کاراته در دنیا اجرا می شود.
انسان از زمان تولد ناگزیر به مبارزه برای ادامه زندگی می باشد. پس تاریخ قطعی برای پیدایش این فکر که بدن را به وسیله مبارزه تبدیل نماید نمی توان یافت. ولی کاراته مدرن شکل تکامل یافته ای از کمپوی چینی (بوکس چینی) میباشد که در ابتدا اوکیناواته نامیده می شد.
کاراته از سال ۱۹۱۲ به صورت سیستماتیک از کشور ژاپن به جهان خارج معرفی شد و در سال ۱۹۶۴ نخستین فدراسیون رسمی کاراته در دنیا به وسیله انجمن های گوناگون ژاپنی همزمان با بازیهای المپیک در ژاپن تشکیل یافت
هنر رزمی کاراته در سال ۱۳۴۲ وارد ایران شد. بنیانگذار کاراته ایران آقای فرهاد وارسته هستند و اولین نفری که در کشور مان توانست موفق به اخذ کمربند مشکی رنگ گردد آقای مرتضی کاتوزیان بود که در خردادماه سال ۱۳۴۹ به این امر نائل گردید.
کاراته با سبکهای کان ذن ریو، شوتوکان و وادوریو در ایران شروع بکار نمود ولی کم کم سبکها گسترش یافت. در سال ۱۳۵۱ آکادمی کاراته به عنوان نخستین باشگاه رسمی کاراته کشور کار خویش را بصورت منسجم و کلاسه شده آغاز نمود.
در سال ۱۳۵۲ برای نخستین بار تیم ملی کاراته کشورمان شکل گرفت که با هزینه شخصی به دومین دوره مسابقات جهانی که در پاریس برپا می شد اعزام گردید و موفق به کسب مدال برنز کومیته تیمی و عنوان پنجمی این دوره از مسابقه ها شد.
فهرست مطالب:
کاراته چیست
تاریخچه جهانی کاراته
تاریخچه ورزش کاراته
تقسیم بندی ورزش کاراته
سبک های کاراته
سبک های کنترلی کاراته
علل یادگیری کاراته
قانون های کاراته
فواید ورزش کاراته
معایب ورزش کاراته