در دنیای کنونی اکثر مدیران خواهان کارکنانی هستند که بیش از وظایف شرح شغل خود فعالیت کنند. آنها به دنبال کارکنانی هستند که به فراسوی انتظارات میروند، به میل و خواست خود به رفتارهایی دست میزنند که جزء وظایف رسمی شغلی شان نیست.
هنگامی که انسان در جامعه سازمانی قرار می گیرد انتظارات خاصی از وی بوجود می آید برای مثال رفتار کارمند باید به گونه ای باشد که بیش از نقش و فراتر از وظایف رسمی وی برای رسیدن به اهداف سازمانی باشد. مقولۀ «رفتار شهروندی سازمانی» موضوعی نوین و جذابی است که اندک زمانی بیش از ظهور آن در علم مدیریت نمی گذرد. این مقوله در واقع ترکیبی از رفتار سازمانی و روانشناسی اجتماعی است که ریشه در فرهنگ و فطرت انسان دارد که در ادامه به تشریح و بسط آن اقدام گشته است.
2-3-1-1) تعریف رفتار شهروندی سازمانی
تقریباً در حدود 40 سال قبل، کاتز (1964) اهمیت طبقه ای از رفتارهای اختیاری و خودجوش را خاطر نشان ساخت که فراتر از الزامات آشکار نقشی است، امّا برای کارایی و سودمندی سازمانی لازم و ضروری است. واژه رفتار شهروندی سازمانی برای اولین بار توسط ارگان و همکارانش در سال 1983 به کار گرفته شد همچنین توسعه این مفهوم از نوشتارهای بارنارد در سال 1938 در مورد تمایل به همکاری و مطالعات کاتز در مورد عملکرد و رفتارهای خودجوش و نوآورانه در سالهای 1964، 1966 و 1978 ناشی شده است
رفتار شهروندی سازمانی عبارت است از رفتار اختیاری کارکنان که موجبات ارتقای عملیات کارایِ سازمان را فراهم می سازد، امّا مستقیماً توسط سیستم پاداش رسمی سازمان شناسایی و مورد تقدیر واقع نمی-شود؛ این رفتار یک فعالیت ابتکاری و ارادی است که کارکنان فراتر از شرح شغل تعریف شده انجام می دهند که برای سازمان بسیار حیاتی و ارزشمند است ...
رفتار شهروندی سازمانی
2-3-1-1) تعریف رفتار شهروندی سازمانی
2-3-1-2) ابعاد رفتار شهروندی سازمانی
2-3-1-3) عوامل تأثیرگذار بر رفتار شهروندی سازمانی
2-2-1) تحقیقات داخلی
2-2-1-1) تحقیقات داخلی پیرامون اخلاقکار
2-2-1-2) تحقیقات داخلی پیرامون هوش سازمانی
2-2-1-3) تحقیقات داخلی پیرامون رابطه رفتار شهروندی سازمانی با اخلاق¬کار و هوش سازمانی
2-2-2) تحقیقات خارجی
2-2-2-1) تحقیقات خارجی پیرامون اخلاق کار
2-2-2-2) تحقیقات خارجی پیرامون هوش سازمانی
2-2-2-3) تحقیقات خارجی پیرامون رابطه رفتار شهروندی سازمانی با اخلاق کار و هوش سازمانی
منابع و مآخذ
الف) منابع فارسی
ب) منابع غیرفارسی